,,I jeden z nas — to jestem ja,
którym pokochał. Świat mi rozkwitł
jak wielki obłok, ogień w snach
i tak jak drzewo jestem — prosty.
A drugi z nas — to jestem ja,
którym nienawiść drżącą począł,
i nóż mi błyska, to nie łza,
z drętwych jak woda oczu.
A trzeci z nas — to jestem ja
odbity w wypłakanych łzach,
i ból mój jest jak wielka ciemność.
I czwarty ten, którego znam,
który nauczę znów pokory
te moje czasy nadaremne
i serce moje bardzo chore
na śmierć, która się lęgnie we mnie.’’

 (Spojrzenie K.K. Baczyński)

Sto lat temu, a dokładnie 22 stycznia 1921 roku urodził się Krzysztof Kamil Baczyński - jeden z najwybitniejszych polskich poetów czasu wojny, przedstawiciel pokolenia Kolumbów.  Przyszedł na świat w Warszawie  w rodzinie Stanisława Baczyńskiego i Stefanii z domu Zieleńczyk . Od urodzenia  był wątłego zdrowia, chorował na  astmę i miał słabe serce. Ojciec poety był  znanym krytykiem literackim, zaś  matka była nauczycielką  oraz autorką  podręczników i książek dla dzieci. W 1931 roku Baczyński rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Ukończył ją w 1937 roku  i kontynuował  kształcenie w Liceum Ogólnokształcącym. W trakcie nauki w liceum zadebiutował jako poeta wierszem "Wypadek przy pracy". Maturę zdał w 1939 roku. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, planował podjęcie studiów w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Plany te pokrzyżował wybuch II wojny światowej. Studia humanistyczne podjął   na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Porzucił je w 1943 roku, poświęcając się działalności konspiracyjnej i  własnej twórczości literackiej. Dziedzictwo 23 - letniego poety to ponad  pięćset wierszy, kilkanaście poematów oraz  20  opowiadań. Zachowało się również wiele rysunków i grafik Baczyńskiego, jako  przykład ilustracji do poszczególnych wierszy poety, projekty okładek własnych tomików, kolekcja rysunków z psem, studium kocich łebków czy rysunki o tematyce orientalnej. Jego utwory  ukazywały się pod pseudonimem Jan Bugaj, ale posługiwał się też innymi pseudonimami. W czasie okupacji napisał  4 tomiki poezji: ,,Zamknięty echem’’ ,,Dwie miłości’’ ,,,Wiersze wybrane’’ oraz ,,Arkusz poetycki Nr 1’’. Poeta podejmował w swoich utworach  różnorodną tematykę:  ukazującą okrucieństwo wojny, tragizm młodego pokolenia i patriotyzm. Natomiast swojej ukochanej żonie Barbarze, którą poślubił w czerwcu 1942 roku,   poświęcił najpiękniejsze liryki miłosne. We wczesnej  twórczości  poety możemy dostrzec wyraźny kontrast między  sielankowymi obrazami z  dzieciństwa a katastroficznymi motywami związanymi z II wojną światową. Na tym etapie poeta pozostaje  pod wpływem poezji  J. Czechowicza, J. Zagórskiego i A. Rymkiewicza. W poezji odwołuje się  również do tradycji  romantycznej, gdzie  wzorem był dla niego  J. Słowacki i C. K. Norwid.  Życie Baczyńskiego było  krótkie, zginął w czwartym dniu powstania warszawskiego 4 sierpnia 1944 roku w wieku  23 lat jako żołnierz batalionu ,,Parasol ’’Armii Krajowej.  Końcem  sierpnia 1944 roku  żona poety Barbara została trafiona w głowę odłamkiem szkła. Zmarła 1 września  1944 roku. Obydwoje spoczywają na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Krzysztof Kamil Baczyński jest przez historyków literatury uważany za jednego z „największych polskich poetów".  Stanisław Pigoń – znamienity humanista i historyk literatury powiedział o poecie: „Należymy do narodu, którego losem jest strzelać do wroga z brylantów.”

Nauczyciele bibliotekarze