„Przez wszystko do mnie przemawiałeś, Panie:
Przez ciemność burzy, grom i przez świtanie,
Przez przyjacielską dłoń w zapasach z światem,
Pochwałą wreszcie — ach, nie Twoim kwiatem…”

Modlitwa  C. K. Norwid

 

Dwieście lat temu 24 września 1821 urodził się Cyprian Kamil Norwid  we wsi Laskowo-Głuchy pod Radzyminem – wybitny poeta, dramaturg, prozaik, rzeźbiarz i malarz. W 1842 roku wyjechał z kraju i już do niego nie wrócił. Przebywając we Florencji poznał wielką miłość, piękną i niezwykle inteligentną hrabinę Marię Kalergis. W ślad za nią podróżował po Europie. Będąc w Paryżu, poznał Zygmunta  Krasińskiego, Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Fryderyka Chopina. W 1852 roku udał się do Ameryki  Północnej, gdzie pracował  jako grafik. Po dwóch latach powrócił do Paryża. Żył w biedzie, osamotnieniu i chorobie. W 1877 roku  opuszczony i schorowany zamieszkał w Domu Świętego Kazimierza – przytułku dla polskich sierot i weteranów. Tam też zmarł w 1883 roku i został pochowany w Ivry pod Paryżem. Po pięciu latach jego zwłoki zostały  przeniesione do  zbiorowej mogiły na cmentarzu polskim w Montmorency. W 180 rocznicę urodzin urna z ziemią z jego grobu trafiła do krypty na Wawelu. Bezdomny dotąd poeta powrócił do ojczyzny.

Twórczość tego niezwykłego poety, niedocenionego i niezrozumiałego  przez współczesnych została odkryta w epoce Młodej Polski przez Zenona Przesmyckiego a poeci modernistyczni uznali go za  swojego prekursora. W dorobku Norwida znajdują się m.in. traktaty poetyckie, poemat, proza poetycka, liryki, dramaty, rozprawy, publicystyka i wykłady. Cyprian Norwid to wielki poeta a jego twórczość zajmuje  główne miejsce  wśród  najwybitniejszych dzieł.

 

Nauczyciele bibliotekarze